Kuantum Tehdidi: Hangi kriptografi ölür, hangileri hayat verir? (Ya da: Neden ZK-STARK'lar PQ-güvenli?) Daha önce kuantum bilgisayarın nasıl çalıştığını açıkladım: Problem çözmeyi, bir labirentten kaçmaya çalışmak olarak düşünün. Birçok olası yol var ve çıkışı bulana kadar her birini kontrol etmeniz gerekiyor. Klasik (kuantum olmayan) bir bilgisayar böyle çalışır. Ama kuantum mekaniğinin yasaları daha iyisini yapmaya olanak tanır. Bir sistemin (bir grup parçacık) labirentte *hep* farklı yolları paralel olarak keşfetmesine olanak tanır. Çıkışa giden yollar geçerliliğini koruyorken, çıkmaza götüren yollar kayboluyor. Sonra, evren rastgele kalan geçerli yollardan birini seçiyor (Einstein'ın hoşlanmadığı kısım bu, "Tanrı zar oynamaz" demek, sadece gerçekten o yapıyor). Kalite Kontrolü, klasik bir bilgisayarın milyonlarca yıl süren sorunları çözme şeklidir. Ama kuantum bilgisayar tarafından kırılabilir ve güvenli kalan kriptografik ilkeller de var. Bu nasıl mümkün olabilir? Önceki açıklamamda önemli bir kısmı atlamıştım: Tüm labirentler aynı değildir. Bazı labirentlerde çıkmaz sokaklar kayboluyor, evren sadece çıkışa ulaşan iyi bir yol kalıyor. Bunlara "kuantum kolay labirentler" diyorum çünkü evren böyle bir labirent için bir yol seçtiğinde, bu her zaman bir çıkışa giden bir yol olur. Labirentin sonuna ulaşmak kolay, kolayca kırılması demektir. Ancak "kuantum zor labirentlerde" tüm yollar, çıkmaz bir noktaya ya da çıkışa ulaşsınlar, "canlı" kalır. Böyle bir labirent için, kuantum bilgisayar klasik bir bilgisayardan daha iyi değildir. Tanrı zar attığında ve bir yol seçtiğinde, iyi ve kötü tüm yollar eşit olasılıkla ortaya çıkar. Yani bir kuantum bilgisayar, klasik bir bilgisayarın analogunu yapar, labirentte rastgele tek bir yolu kontrol eder. Şimdi muhtemelen soruyorsunuz: Hangi labirentler kuantum açısından kolay, hangileri değil? ...